-
از اواخر نيمه دوم دهه هفتاد تا اوايل دهه هشتاد رييس دانشكده هنر و معمارى دانشگاه آزاد تهران مركز بودم.در همان دوره طلايى بود كه دكتر فرهاد فخرالدينى، دكتر محمد_سرير موسيقى صلح را در "ژنو"نواختند.دكتر حسن_رياحي مدير گروه موسيقى به شدت مورد علاقه و حمايت من بود.او ،دكتر محمد سرير و دكتر اميراشرف_آريان_پور را ستونها ى دانشكده در موسيقى مى دانستم.از اين جمع و كارشناس خبره گروه نادر شايگان حمايت جدى مى كردم
مى خواهم از معرفت سه عزيز بگويم
سامان احتشامى وقتى در سالن ١٠٧هنر و معمارى پيانو مى زد،تو نمى توانستى تشخيص دهى كدام پيانو است و كدام خودِ سامان؛سالن منفجر مى شد.هر كجا پيانو بود سامان هم بود ،اين پسر طنز شيرينى هم داشت.زودى به دل مى نشست.سامان روز هاى دانشجويى دو كار شگفت ارائه داد.يكى در حضور"گاليلو ويولينى" رييس وقت يونسكو در ايران و "سليمان ديالو"رييس وقت يونيسف،در جشنواره اى به نام موسيقى و"فرهنگ صلح"كه من در دانشكده برپاكرده بودم و ديگرى زمانى بود كه من از بيمارستان برگشته بودم و دانشجويان جشن ساده اى گرفته بودند.رابطه هامون اين طورى بود ديگه.هيچ فرقى بين رييس،كارمند،استادو دانشجو نبود.احترام بود ولى دستور نبود،من آن فضا ى قديم را شكسته بودم و عليرغم فشارهاى پيرامونى فرياد زدم :"دانشجو محور است."
به هر روى سامان سالن را منفجر كرد و ٥ دقيقه تشويق ممتد جايزه اش بود.من عاشقانه دوستش مى داشتم آن جا بهش لقب"شازده كوچولوى صلح"دادم.استاد حرير شريعت زاده و استاد سالار عقيلى تازه كه ازدواج كرده بودند جشنواره اى در تالار وحدت با موضوع "موسيقى ملل و صلح جهانى" گذاشتم،اين دو سالن را منفجر كردند.يادم مى آيد حرير بر بلنداى سن تالار نشسته بود و دف را در آغوش مى كشيد و مى نواخت و طول موج فراصوت صداى سالار ديوارهاى تالار را مى لرزاند، هنگام بيمارى ام سالار هميشه بالاسرم بود و برايم آرام آواز مى خواند.امروز سالها گذشت و اين سه هنوز معلم شان را فراموش نكردند.هنرجويان سرزمين ام جاى خوبى براى آموزش مى رويد اين سه تن عالى اند.
به بهانه انتشار این متن از سوی دکتر فردوس حاجیان در وصف دانشجوی خلاقش سامان احتشامی , از لا به لای تاریخ مصاحبه ای از این پیانیست جوان و خلاق و هنرمند کشورمان را مرور می کنیم تا مقدمه ای شود برای شناخت هنرمندان برجسته و توانمند کشورمان ایران .
سامان احتشامی،نوازنده پیانو و آهنگساز یکم اردیبهشت ماه 1357 در تهران به دنیا آمد.
او از همان اوان کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و در سایه توجهات پدرش آموزش پیانو را به شکلی جدی پی گرفت تا اینکه در 11 سالگی موفق به دریافت دیپلم افتخار از جشنواره موسیقی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شد.
احتشامی تلاش‌هایش را استمرار داد و در سالهای 70 الی 74 برنده لوح زرین و لوح تقدیر جشنواره موسیقی فجر شد و مقام اول را در پیانو کلاسیک و ایرانی دریافت کرد.
احتشامی در مسیر زندگی حرفه‌ای و هنری خود از محضر استادانی چون جواد معروفی، محمد سریر، اسماعیل امین موید بهره گرفت.
با ساز پیانو وارد دنیای موسیقی شد. در سال ۶۸. احتشامی سپس وارد دانشگاه هنر و معماری و از آنجا فارغ التحصیل شد و آموزشگاه موسیقی احتشامی را تاسیس کرد.
فعالیت‌حرفه‌ای احتشامی از سالهای اولیه دهه 70 آغاز شد و در قالب کنسرت‌های مختلف و انتشار آلبوم انجام شد.
سامان احتشامی میگوید :موسیقی را با قابلمه های مادرم شروع کردم. مادرم همیشه ناراحت بود چرا قابلمه هایش دسته ندارد یا درش خراب شده است چون من همیشه از کاسه و بشقاب و قابلمه و سایر ابزار داخل آشپزخانه به عنوان ساز استفاده کردم.
پدربزرگم در سن سه، چهار سالگی ام از شاه عبدالعظیم یک تنبک کوزه ای برایم خرید و با آن مهمانی ها را می چرخاندم و در مدرسه سرپرست گروه موسیقی بودم 6 سالم بود که با پیانو وارد دنیای موسیقی شدم.
مرحوم ایرج مهربخش اولین معلم پیانوی من در آموزشگاه چنگ بود. از طریق استاد جلال ذوالفنون با اسماعیل امین موید و استاد جواد معروفی آشنا شدم و به مدت 10 سال پیش این اساتید شاگردی کردم.
پس از اخذ دیپلم تجربی وارد دانشکده هنر و معماری شدم. در سن 14 سالگی اولین اثر خودم را به نام باغ به باغ منتشر کردم و از سن 18 سالگی با سازمان صدا و سیما ادامه داده ام.
در بیش از 200 آلبوم موسیقی به عنوان آهنگساز یا تنظیم کننده، ناظر ضبط، صدابردار، نوازنده سازهای پیانو، سازهای کوبه ای، تار و سه تار حضور داشته ام.
در سن 21 سالگی با همسرم راز ازدواج کردم و به اتفاق هم آموزشگاه موسیقی احتشامی را به جهت پرورش هنرجویان و شرکت آوای باغ مهر را به جهت انتشار آثار موسیقی پایه گذاری کردیم.
روزی 12 ساعت به تدریس موسیقی مشغولم
همیشه و همه جا با همسرم
او 17 سالش بود و من 22 سال که با هم ازدواج کردیم. دو سال اول داماد سرخونه بودم در این 16 سال که ازدواج کرده‌ام روزی نبوده که با همسرم نباشم جایی نبوده بدون او بروم.
خیلی از کنسرت‌های بزرگ را از دست داده ام چون نتوانستم برای او ویزا بگیرم. البته سر کسی منت نمی خواه بگذاریم.
افتخارات
در سال 1368 موفق به دریافت دیپلم افتخار از جشنواره موسیقی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شد طی سالهای 1370 الی 1374 برنده لوح زرین و لوح تقدیر جشنواره موسیقی فجر شد.
مقام اول را در پیانو کلاسیک و ایرانی کسب کرد در سال 1382 برگزیده جشنواره موسیقی فجر شد.
از کودکی، هر جا پیانو می دیدم، نغمه ها را به طور صحیح اجرا می کردم. مادرم برای خودش پیانو خرید و مرا با خودش به کلاس پیانو می برد و این باعث شد تا من به پیانو علاقه مند شوم.
خوانندگی
گاهی اوقات به جای خواننده های زیادی خوانده ام تا شیوه صحیح خواندن را یاد بگیرند این را هم بگویم که همه بدبختی ها به دوش آهنگساز است ولی آلبوم به اسم خواننده بیرون می آید.
فعالیت‌حرفه‌ای احتشامی از سالهای اولیه دهه 70 آغاز شد و در قالب کنسرت‌های مختلف و انتشار آلبوم انجام شد.
کنسرت مشترک سامان احتشامی با شریفیان
ویلن و پیانو؛همایون خرم،سامان احتشامی
انتشار آلبوم‌های تکنوازی زیر حاصل تلاش‌های او در مسیر زندگی حرفه‌ای اش است.
باغ به باغ: قطعاتی برای پیانو و تنبک، سال 1371
راز باغ: قطعاتی برای پیانو و تنبک، سال1374
مهتاب در باغ: آثاری برای پیانو و ارکستر، سال1375
کوچولوها در باغ: موسیقی با کلام برای کودکان سال1378
آنا در باغ: قطعاتی برای پیانو و ارکستر روی تم‌های آذری سال1380
پری کجایی و…: آثاری از بزرگان موسیقی ایران تنظیم برای پیانو و سازهای کوبه‌ای، سال1381
باغ خاطره‌ها: برای ارکستر بزرگ و گروه کر، سال1382
گوزن شاخ طلایی: موسیقی بر روی نمایش نامه کودکانه سال1382
بهشت من: همکاری در آهنگسازی با سید عبدالحسین مختاباد
پائیزان: قطعاتی برای پیانو و فلوت سال1383
ساخت موسیقی فیلم رستگاری در هشت و بیست دقیقه، به کارگردانی سیروس الوند سال1383
دنیا: آثاری برای پیانو، سال1384
تمنای عشق: قطعاتی برای ارکستر، به خوانندگی علیرضا گلشن، سال1384
موسیقی فیلم شازده کوچولو، کارگردان نورالدین زرین کلک با موضوع فرش ایرانی، سال1385
موسیقی فیلم این ترانه عاشقانه نیست، کارگردان رحمان رضایی، سال1385
آهنگسازی و تنظیم قطعه سنگ صبور، خواننده علیرضا افتخاری، شعر داریوش کاردان، سال1386
تنظیم و نوازندگی آلبوم کهنه‌های همیشه نو، به همراهی تار بهزاد خدارحمی، سال1386
